Gisteren vroeg gaan slapen, om half tien lagen we al in onze nest, dus vanmorgen ook vroeg wakker. We staan nog niet op, we blijven wat snoezen en zien het zonlicht binnen schijnen door de gordijnen. Tegen 8u30 staan we aan het ontbijtbuffet, we houden het gezond, met eitjes, havermoutpap en vers fruit.
We zijn vertrekkensklaar tegen 9u30, en moeten een klein half uurtje rijden naar de route. Het is genieten vanaf de eerste moment, we rijden door een bosrijk gebied en de dorpjes hebben precies allemaal pannenkoeken huisjes. En overal prachtige bloemen.
We duiken het Zwarte Woud in, en passeren enkele dorpen die kuuroorden zijn, en dus hier is het drukker. Dorpen wisselen elkaar af met bos en prachtige vergezichten. We houden een eerste stop in Freudenstadt waar we aan een prachtig plein genieten van een heerlijke koffie in het zonnetje. De gebouwen zijn prachtig. Ondertussen is het al na den twaalven, de tijd vliegt voorbij. We zetten onze tocht verder en aan een parkje parkeren we onze moto voor onze pistolet op te eten. We zitten in Waldkirch. Hier zien we dat de route onderbroken is en we moeten rondrijden. Echter een vriendelijke oude mijnheer komt afgewandeld en vraagt of we naar Kandel moeten, ja antwoorden we, en hij legt de weg uit die we kunnen volgen. Amai, zijn route was echt mooi, veel mooier dan wat wijn zouden gereden hebben, dankjewel lieve mijnheer voor de wijze woorden. Via kleinere banen rijden we de pas richting Simonswald, wow wat een mooi uitzicht hebben we hier, de nodige foto’s worden genomen. Van hieruit rijden we naar de heksen molen in Furtwangen im Schwarzwald. Ik dacht hier heksen te zien, maar nee het blijkt een oude molen te zijn, wel mooi, maar niet veel heks te zien. We zetten onze tocht verder en genieten van de prachtige natuur en de vele bochten. Tegen de vijven komen we aan in Niedereschach waar het hoofdkwartier zich bevindt van Touratech, de speelgoedwinkel voor de motards die graag op avontuur gaan. De winkel is open, dus wij naar binnen. Christof koopt hem een nieuwe broek, en ikzelf een nieuwe jas. De broek had ik nog maar onlangs gekocht bij Van Zeebroeck voor een outlet prijsje en ook nu krijgen we korting. We staan in het nieuw, we kunnen weer verder.
We besluiten niet verder te rijden naar Villingen, maar hier in de buurt te slapen. We hebben reeds meer dan 300 kilometer gereden. Op nog geen 5 minuten vinden we een gasthuis en er is plaats, maar avondeten gaat niet, maar er is een Italiaan op de hoek. Het is een prachtig logement waar we helemaal alleen logeren. De kamer is prachtig, de moto mag onder de carport staan, en naast de gebouwen loopt een kabbelend beekje, heel rustgevend. Na een verkwikkende douche gaan we op pad op zoek naar de Italiaan. We hebben hem vlug gevonden en ook hier mogen we aanschuiven aan tafel. We beginnen met een frisse pint, gevolgd door een heerlijke tomatensoep en dan smult Christof van zijn steak met een slaatje, zonder frieten, en ik proef de heerlijke mosselen, ook zonder frietjes.
Met onze buikjes goed gevuld, wandelen we weer richting gastenverblijf, waar we al vlug onder het donsdeken verdwijnen, moe maar voldaan van alweer een prachtige dag.
